Zula Pacanowska, aktorka, działaczka robotnicza, sanituruszka w łódzkim getcie, w 1942 r. zginęła w obozie zagłady w Chełmnie. W 2017 r. pamięć o Niej postanowili zabić współcześni „dekomunizatorzy”.

Sprawę łódzkiej dekomunizacji patronów ulic skomentował dziś Mateusz Mirys z partii Razem:

Zula Pacanowska była aktorką, harcerką ZHP. W 1925 r. wstąpiła do KPP, a dwa lata później do PPS – Lewica, kierowała łódzkim Wydziałem Kobiecym tej partii. Za swą działalność społeczną i polityczną była wielokrotnie aresztowana, w przedwojennych więzieniach spędziła ok. 10 lat. W 1940 r. trafiła do łódzkiego getta, w którym była współzałożycielką tajnej Organizacji Antyfaszystowskiej – Lewicy Związkowej. Zginęła w 1942 r. w obozie zagłady w Chełmnie nad Nerem. Według jednego z przekazów pracowała w getcie jako sanitariuszka i zdecydowała, że nie opuści swoich podopiecznych i dobrowolnie pojechała z nimi na śmierć (więcej o Zuli Pacanowskiej TUTAJ).

Zula Pacanowska jest autorką Pieśni o Łodzi:

Łódź, miasto czerwonych kominów

Łódź, walki czerwonej jak krew,

Łódź, roku piątego, barykad wśród dymu,

Łódź znowu powstaje na zew.

Strajk dudni ulicą,

Już pędzi konnica,

W powietrzu świst kul,

Kamieni grad.

Szajblerzy, poznańscy i Wimy

W mur Gdańskiej uderzym u krat.

Gdy milkną syreny i głuchną motory,

Łódź kuje nowy nasz ład.

Strajk dudni ulicą…